O histórico convento dos ‘Padres Franciscanos’ de San Pedro da Ramallosa converterase antes de que acabe o ano no gran local sociocultural demandado pola veciñanza de Vilariño. As negociacións iniciadas hai dous anos coa Diocese de Vigo-Tui pecháronse cun acordo de cesión gratuíta.
Segundo o mesmo, o Concello obterá a cesión gratuíta a 10 anos, renovables, de todo o espazo anexo á capela (a parte orixinal do convento e que conflúe nun patio interior) a cambio de ocuparse do seu mantemento e realizar obras de reparación de humidades.
A esta cesión súmase a creación en 2022 dun local social no centro; o vello centro de saúde de Panxón; os antigos cines do Centro Comercial da Ramallosa e agora este convento, unha orixinal do século XVII e comprende máis dunha decena de habitacións anexas á capela, excluíndose esta.
Tamén en vigoalminuto
- Renfe programa más de 350 servicios en autobús durante las obras de Adif entre Redondela y Vigo Guixar
- Así han arrasado Galicia los incendios
- El Teatro Afundación programa un espectáculo cada tres días, entre septiembre y diciembre
- O Concello de Vigo adicará 65 millóns ao mantemento das zonas verdes da cidade
- Si buscas trabajo en Vigo, mira
- Logra escapar corriendo por los tejados, tras robar en un establecimiento de Vigo
Historia do Convento dos Pais Franciscanos
A edificación correspóndese a un pazo construído no século XVII e pertencente a varias familias, figurando na entrada escudos da casa dos Rivera e Taboada. No ano 1905 foi comprado pola Orde Franciscana Portuguesa para convertela en casa de Formación para a Orde. Na zona sur os frailes ampliaron posteriormente o lugar cun espazo funcional e residencial para que servise de centro de formación. No 1920 o Cardeal Patriarca de Lisboa, Don José Sebastián Nieto, destinou o lugar á beneficencia. O convento e residencia pasou no 1988 a depender da Diocese de Tui-Vigo, vinculado á Parroquia de San Pedro da Ramallosa e sen frailes desde inicios dos anos 90.
Na memoria colectiva de Vilariño figura o seu líder, o portugués pai Luis de Patrocinio, enterrado na capela do convento no ano 1954 e a quen se lle atribúe unha bondade sen límtes e a capacidade de dar sorte a quen se cruzase con el, especialmente ás peixeiras da Ramallosa, que coa soa súa presenza aseguraban que vendían máis mercancía.
