O impacto da crise na cidadanía, pero especialmente nas mulleres e no colectivo das labregas, está a centrar boa parte dos debates do Encontro Anual que a Secretaría das Mulleres do Sindicato Labrego Galego está a celebrar na Casa Común de Oza (Teo). Este traballo de análise compaxinouse con actividades de campo, como a visita que fixeron as participantes ao mercado de alimentos labregos dos Tilos. A saída serviu para celebrar unha xuntanza con algunhas das labregas que promoven este mercado, e constatar que se trata dunha interesante iniciativa que posibilita o contacto directo entre as persoas que producen e as que consumen, con múltiples beneficios para ambas partes.
En canto ao contido do encontro, Lupe Ces, da Marcha Mundial das Mulleres, impartiu onte o relatorio“Que supoñen para a cidadanía e para as mulleres a débeda e o rescate financeiro? . Hoxe, sábado 27 de marzo, foron tres expertas nos seus respectivos campos as que falarían do impacto na cidadanía e nas mulleres das políticas de recortes no ensino, en sanidade e nos servizos sociais: Sonia Fernández, do Secretariado Nacional do Sindicato de Traballadores e Traballadoras do Ensino de Galiza (STEG); María Xosé Abuín, secretaria da Federación de Saúde da Confederación Intersindical Galega (CIG); e Rosa Álvarez, decana do Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia.
As relatoras confirmaron que se están destinando moitos menos recursos públicos a eidos como o ensino, os servizos sociais ou a sanidade, coa desaparición de programas que eran moi importantes para as mulleres, que vén como está a descender a súa calidade de vida.
Posteriormente, nos obradoiros de traballo desenvolvidos polas participantes, xurdiron conclusións como o empobrecemento xeneralizado que están a sufrir as persoas e familias que viven da actividade agraria por mor do aumento imparable de todos os custes de produción, e polos prezos baixos –equiparables aos de hai vinte anos- para os produtos en orixe de todos os sectores agrogandeiros. Este empobrecemento tradúcese en consecuencias directas como que moitas labregas se ven obrigadas a deixar de cotizar á Seguridade Social, ou que as familias deben asumir o retorno ao fogar de fillos e fillas que perderon o emprego. E todo isto, aderezado cun empeoramento patente de servizos públicos básicos, como a sanidade, que implica gastos a maiores como pagar o transporte de persoas enfermas, fármacos, etc.
Outra das consecuencias da crise que se constatou nos obradoiros de traballo foi que está a haber moitas persoas que, ante a falla de medios de vida nas vilas, regresan ao campo a vivir, a cultivar e producir os seus propios alimentos e, mesmo, a probar unha saída laboral mediante o autoemprego. Precisamente, este retorno de xente ao medio rural urxe a que se lles dea unha viraxe de 180º ás políticas de retalladas actuais, aumentando os investimentos en todo tipo de servizos públicos para apoiar á xente que aposta de novo por vivir no campo.
